Εδώ και βδομάδες έχουμε πάρει τους δρόμους ετοιμάζοντας ένα ντοκιμαντέρ για την ιδιωτικοποίηση του νερού. Πολύ σημαντικό θέμα από μόνο του. Όμως οι πιο ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες είναι, όπως συχνά συμβαίνει στην πολιτική έρευνα, αυτές που δεν θα συμπεριληφθούν στο τελικό αποτέλεσμα. Ας είναι. Μπορούμε και να “διασκεδάσουμε” λίγο.
“Καλησπέρα σας. Θα θέλαμε να μιλήσουμε με τον υπεύθυνο του γραφείου τύπου της εταιρείας για μια συνέντευξη”, είπαμε στη γραμματέα ενημερώνοντας ταυτόχρονα για την έρευνά μας και το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζουμε. Μετά από δέκα μέρες ο μοναδικός υπεύθυνος στον οποίον μας παρέπεμπαν έλειπε στην Αθήνα για δουλειές – πάλι!
Αυτή τη φορά η ευγένειά μας λιγόστεψε μπροστά στην επανάληψη των ερωτήσεων σχετικά με το τι αφορά η δουλειά μας: “Μια τόσο μεγάλη εταιρεία, που ετοιμάζει επένδυση δισεκατομμυρίων, και δεν διαθέτει έναν υπεύθυνο για να συνομιλήσουμε; Δεν απαντάμε πάλι στις ίδιες ερωτήσεις, θέλουμε σήμερα να μιλήσουμε με τον υπεύθυνο”.
Και, ω τι έκπληξη, ο υπεύθυνος επικοινωνίας μας καλούσε μέσα σε μισή ώρα, όχι από την Αθήνα αλλά από το γραφείο του στην επαρχιακή πόλη της βορείου Ελλάδας όπου είχαμε μόλις καλέσει. Να θες, λέει, να ωφελήσεις την περιοχή και να κρύβεσαι;
Και ο λόγος του κρυφτού; “Δεν μπορούμε να σας δώσουμε συνέντευξη, ούτε να μπείτε στις εγκαταστάσεις μας, διότι έχουμε πολύ υποφέρει από τον τρόπο που μας παρουσιάζουν τα ΜΜΕ”, είπε με πόνο βαθύ. “Εσείς στο μοντάζ μπορείτε να διαστρεβλώσετε τα πάντα, δεν σας εμπιστευόμαστε”, κατέληξε. “Έχετε δίκιο, στη θέση σας ούτε εγώ θα μας εμπιστευόμουν στο μοντάζ. Τι λέτε να σας δείξουμε το τελικό κομμάτι της συνέντευξής σας που θα συμπεριλάβουμε ώστε να είστε σίγουρος πως δεν διαστρεβλώσαμε τα λόγια σας;”, επιμείναμε κι εμείς σε μια ύστατη προσπάθεια να έχουμε και τις δύο απόψεις στην έρευνά μας.
Η απάντηση ήταν φυσικά όχι, με μόνη δικαιολογία αυτή τη φορά ότι “έχουμε πάθει πολλά”, και “δεν δίνουμε συνεντεύξεις αν δεν σας γνωρίζουμε, να δούμε αν υπάρχει χημεία μεταξύ μας”. Χημεία! Λες και ψάχνεις για γκόμενο! Όπως και να’ χει, το θέμα είχε ενδιαφέρον: “Και τι θα έπρεπε να κάνουμε δηλαδή για να δείτε αν πληρούμε τα κριτήριά σας για μια συνέντευξη;”, ρωτάμε ακολουθώντας τη λογική της εταιρείας που… υποφέρει από τους δημοσιογράφους. “Θα ήταν καλό να έρθετε στις εγκαταστάσεις μας για 2-3 μέρες, χωρίς κάμερα φυσικά, να μιλήσουμε, να γνωριστούμε, να δούμε αν υπάρχει χημεία…”. Άντε πάλι με τη Χημεία…
“Αυτό δεν είναι εύκολο…”, ξεκίνησε η απάντησή μας που διεκόπη άμεσα από τον συνομιλητή: “Φυσικά τα έξοδά σας θα τα καλύψω εγώ” (το “εγώ” έχει ενδιαφέρον αλλά ας μην το αναλύσουμε). “Αυτό είναι αντιδεοντολογικό”, τολμήσαμε να πούμε για να εισπράξουμε την εύλογη απάντηση: “Μα φυσικά, δεν χρειάζεται να το ξέρει κανείς”!
“Εγώ απλώς τη δουλειά μου κάνω”…
Όπως κατανοεί κανείς, χάσαμε μια καλή ευκαιρία εύκολου χρηματισμού, αλλά τι να κάνεις, έτσι είναι η ζωή. Στο μεταξύ, η εταιρεία και οι ελληνικές αρχές μας έδειξαν πώς αντιμετωπίζουν όσους δεν έχουν καλή… χημεία μαζί τους: σεκιουριτάδες μας ακολουθούσαν σε κάθε μας βήμα στην περιοχή, ήρθε και η αστυνομία και μας πήρε τα στοιχεία μας με την αιτιολογία ότι ακολουθεί εντολές, ενώ στις ερωτήσεις μας σχετικά με τη νομιμότητα των ενεργειών οι αστυνομικοί της υπηρεσίας Λαθρομετανάστευσης(!) δήλωσαν πως “Για να είστε εδώ ξέρετε τι γίνεται”.
Στις εύλογες ενστάσεις μας η χαμογελαστή απάντηση του αστυνομικού οργάνου ήταν “Εγώ τη δουλειά μου κάνω”. “Τη δουλειά σου κάνεις; Να κάνεις μια πιο τίμια δουλειά”, του είπαμε και χάθηκε ευθής το βαθύ χαμόγελο από τα χείλη του. Αυτά την πρώτη μέρα. Τη δεύτερη μας περικύκλωσαν 15 άτομα της εταιρείας χλευάζοντάς μας και επιπλήτοντάς μας για το ότι μπήκαμε παράνομα σε ιδιωτικό χώρο – έτσι ονομάζουν οι εταιρείες τους δασικούς δρόμους που έχουν καταπατήσει με όλες τις νόμιμες διαδικασίες.
“Αν ήμασταν παράνομοι θα μας είχατε σταματήσει. Εδώ είστε για εκφοβισμό, οπότε μην χάνετε το χρόνο σας”, είπαμε μετά από ώρα αδιαφορίας απέναντί τους. “Αν θέλαμε να σας εκφοβίσουμε θα σας σπάζαμε την κάμερα”, αντιγύρισε ο “αρχηγός” του γκρουπ δείχνοντας σαφώς τη σύγχισή του σχετικά με τις έννοιες του εκφοβισμού και του τραμπουκισμού. Αυτό που δεν καταλάβαμε είναι με ποια από τις δύο έννοιες σκόπευαν αρχικά να μας εκφοβίσουν μιας και, όπως μάθαμε αργότερα (υπάρχουν βλέπετε και εργαζόμενοι που κρυφά εναντιώνονται στην εταιρεία), οι 15 ήρθαν ύστερα από “σήμα” πως “τρεις γκόμενες τραβάνε φωτογραφίες” – εκεί όμως βρήκαν δύο γυναίκες και κάμποσους ντόπιους να τις συνοδεύουν…
Παρόμοια στάση έδειξε και άλλος πολυεθνικός κολοσσός που προσεγγίσαμε για το ντοκιμαντέρ. Κολοσσός που έχει πάει σε άλλη περιοχή της νοτίου Ελλάδας προκειμένου να “σώσει” τους ντόπιους από τη φτώχεια, και όλους εμάς από την κλιματική αλλαγή. Εδώ απέκλεισαν εξ αρχής τη συνέντευξη επειδή, λέει, και αυτοί έχουν πολύ υποφέρει με την ιστορία αυτή, κλαίγοντας απέλυσαν άτομα και ολόκληρη επένδυση κινδυνεύει να ματαιωθεί επειδή “3-4 περιφερόμενοι οικολόγοι με μπόλικο ελεύθερο χρόνο και χρήματα ποιος ξέρει από που, μας συκοφαντούν στην κοινωνία. Αλλά η τοπική κοινωνία θέλει το έργο”. “Αφού η τοπική κοινωνία θέλει το έργο γιατί αυτό υλοποιήθηκε με τη συνεχή παρουσία των ΜΑΤ επί μήνες στο βουνό;”, ρωτήσαμε για να πάρουμε την πιο διασκεδαστική απάντηση που μπορούσαμε να φανταστούμε: “Την αστυνομία την κάλεσαν αυτοί, οι αντιδρώντες”! “Δηλαδή μας λέτε ότι οι κάτοικοι κάλεσαν την ιστορία για να τους συλλάβει;”, είπαμε γελώντας μπροστά στην κωμωδία. “Δεν ξέρετε εσείς, είστε μικρή, δεν γνωρίζετε από πολιτική. Έτσι ενεργούν αυτοί οι τύποι”! Τις ώρες που λέγονταν αυτά ντόπιοι κάτοικοι της εν λόγω περιοχής είχαν ένα ακόμη δικαστήριο εις βάρος τους από την εταιρεία, ενώ λίγες μέρες πριν είχαν και άλλο από την αστυνομία: τα επιχειρήματα στις δικογραφίες ακριβώς τα ίδια.
Αυτά για τη “διασκέδαση”. Όσον αφορά τα στοιχεία και την έρευνα, θα χρειαστεί λίγη ακόμα υπομονή αλλά και η βοήθειά σας. Η στήριξή σας είναι απαραίτητη για να ολοκληρώσουμε αυτό το ντοκιμαντέρ. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφτείτε το: www.stagonesdoc.gr
Για την ολοκλήρωση της έρευνάς μας για το νερό, είναι απαραίτητη η οικονομική σας βοήθεια. Μπορείτε να καταθέσετε όποιο ποσό επιθυμείτε στον παρακάτω λογαριασμό (MILLENIUM/ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 6832123205445, ΙΒΑΝ GR47 0171 8320 0068 3212 3205 445), ή να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας όπου υπάρχει η δυνατότητα συνεισφοράς με paypal.