Νύχτες της Μεγάλης Παρασκευής στην μικρή μας πολιτεία. Έρημες γειτονιές κι οι άνθρωποι του μόχθου, συγκεντρωμένοι από νωρίς, στην εκκλησία.Επιτάφιος θρήνος. Η κάθοδος στον Άδη. Σήμερα η μάνα θα αποχαιρετήσει τον γιο. Το μονάκριβο αστέρι της, που τ’ όνομα του σκόρπισαν στον κόσμο και έφτιαξαν κανόνες άδικους, πάνω στην διδασκαλία του. Σύμβολο και σημείο αντιλεγόμενον. Τα Πάθη που έγιναν δόγμα. Η υποκρισία των Φαρισαίων. Σταύρωση,των απλών ανθρώπων.
* * *
Ο αδικημένος της ιστορίας. Το πρόσωπο που θα κάψουν στις γειτονιές, μετά την Ανάσταση. Οι χριστιανοί, που εχθές μοιρολογούσαν, τον θάνατο Του. Πάντα από παιδί,η ίδια απορία.
– Μπαμπά, γιατί καίνε τους επαναστάτες;
Προδότης. Η ευγενική διόρθωση. Μαγειρίτσα μετά και οβελίας αργότερα. Ο πιο διαβασμένος μια αναφορά για τον Παπαδιαμάντη. Ύστερα γλέντι και ποτό.
Με προδότες θα ασχολούμαστε τώρα!
* * *
Συσσίτια της φιλανθρωπίας. Ηλικιωμένες κυρίες με την κουτάλα στο χέρι να προσφέρουν το πασχαλινό γεύμα στους άπορους της πόλης. Δηλώσεις στην τηλεόραση για την “αμέριστη αγάπη στον συνάνθρωπο”, την σπουδαιότητα των άγιων ημερών, την φιλευσπλαχνία του Δήμου και της ενορίας.
Το βράδυ, στο παλιό σπίτι στις παρυφές της μικρής μας πολιτείας, ακόμα ένας μετανάστης, θα πει το δικό του “τετέλεσται”.
Ειρηναίος Μαράκης
Μεγάλη Παρασκευή 2 Απριλίου 2010
Χανιά Κρήτης