Άρθρο του Στέλιου Ορφανού, μέλους της Ε.Π. Κρήτης του ΚΚΕ και Περιφερειακού Συμβούλου της Λαϊκής Συσπείρωσης
Επιταχύνονται την τελευταία περίοδο οι ιδιωτικοποιήσεις και στην Κρήτη, όπως και σε όλη την Ελλάδα. Πρόκειται για επιλογή του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ και της κυβέρνησης.
Προκλήθηκαν ήδη λαϊκές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις για να εξασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας και η δωρεάν χρήση από το λαό, για την παραλία Καρτερού και την πρώην βάση των Γουρνών στο Ηράκλειο, για το αεροδρόμιο και το πρώην Ψυχιατρείο στα Χανιά.
Το ΚΚΕ, τα στελέχη, τα μέλη, οι φίλοι του, πρωτοστατούν σ’ αυτές.
Οι σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης, που στηρίζεται από το ΚΚΕ καταθέσαμε πρόταση να γίνει συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο Κρήτης, με συγκεκριμένη εισήγηση.
Ο περιφερειάρχης και οι συνεργάτες του προσπάθησαν να αποφύγουν τη συζήτηση. Κάτω από την πίεσή μας τη δέχτηκαν, αλλά το θέμα έληξε με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς να γίνει ουσιαστική συζήτηση. Καμιά άλλη παράταξη δεν ζήτησε να πάρει το λόγο, καμιά απόφαση δεν πάρθηκε! Τόσο «διαφωνούν» με τις ιδιωτικοποιήσεις!
Επί τις ουσίας οι παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ στο Περιφερειακό Συμβούλιο συμφωνούν με τη στρατηγική των ιδιωτικοποιήσεων, που είναι βασική κατεύθυνση της ΕΕ. Διαφωνούν πολλές φορές μόνο με τις επιμέρους επιλογές, το αντίτιμο της πώλησης, τις διαδικασίες, ανησυχούν για την διαπραγμάτευση.
Η εισήγηση της Λαϊκής Συσπείρωσης κατέγραφε αναλυτικά όλα τα πολλά δημόσια ακίνητα που έχει ανακοινώσει ήδη ο ΤΑΙΠΕΔ (Οργανισμός ιδιωτικοποιήσεων) στην Κρήτη για «αξιοποίηση» – ξεπούλημα.
Έβαζε θέμα για τις στρατηγικές υποδομές που πάνε για ιδιωτικοποίηση: Αεροδρόμια Καστελίου και Χανίων, Λιμάνια, Βόρειος Οδικός Άξονας, νερά, σκουπίδια.
Για τον τουρισμό, με τα 25.000 στρεμ. της Μ.Τοπλού που δόθηκαν σε εταιρεία.
Έκανε αναφορές στην ενέργεια. Παράδοση σε μονοπώλια της έρευνας και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στο Λιβυκό και το Ιόνιο. Υποθαλάσσιοι αγωγοί μεταφοράς φυσικού αερίου από Ισραήλ, Κύπρο και Αίγυπτο μέσω Κρήτης στην Ευρώπη. Παράδοση των ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) σε όλη την Κρήτη, στις ενεργειακές εταιρείες. Αυτό σημαίνει το σύνθημα: Κρήτη – «ενεργειακός κόμβος».
Είναι πρόσφατες οι κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο για τη «μικρή ΔΕΗ», ένα κρίκο στην αλυσίδα «απελευθέρωσης» – ιδιωτικοποίησης της ενέργειας.
Η εισήγηση της Λαϊκής Συσπείρωσης έθιγε επίσης την ιδιωτικοποίηση που προωθείται σε τομείς κοινωνικής πολιτικής του κράτους: στην Υγεία, παιδεία, πρόνοια, όπου έχουμε και τις ΜΚΟ, τις «κοινωνικές επιχειρήσεις» κα.
Το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συσπείρωση τεκμηρίωνε την εκτίμηση ότι οι ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μεμονωμένα, αποσπασματικά μέτρα. Είναι κρίκοι μιας συνολικής πολιτικής που υλοποιείται από το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του, με στόχο να δώσει διέξοδο για κερδοφόρες επενδύσεις σε λιμνάζοντα κεφάλαια λόγω κρίσης. Αυτή είναι η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται.
"google ad"
Ταυτόχρονα, για να εξασφαλίσουν τη συναίνεση του λαού, προωθούν στην πράξη την αντίληψη ότι το «δημόσιο» και κατ’ επέκταση ο λαός είναι ανίκανος να είναι ο ίδιος ιδιοκτήτης και διαχειριστής του πλούτου που παράγει.
Γι’ αυτό υποβαθμίζουν και απαξιώνουν οτιδήποτε δημόσιο: επιχειρήσεις και οργανισμούς, πολιτικό σύστημα, Τοπική Διοίκηση, συνεταιρισμούς.
Θέλουν να εμφανίζεται το μεγάλο κεφάλαιο ως ο μοναδικός φορέας της «ανάπτυξης», ως «εθνικός ευεργέτης», που δίνει θέσεις εργασίας κι ένα κομμάτι ψωμί στο λαουτζίκο. Και άρα –μας λένε- η καπιταλιστική ιδιοκτησία πρέπει να ενισχύεται, να επιδοτείται, να φοροαπαλλάσσεται, να κατοχυρώνεται και συνταγματικά και να τυγχάνει σεβασμού και υποταγής από όλους εμάς τους υπόλοιπους. Να λέμε κι «ευχαριστώ» που μας επιτρέπει να υπάρχουμε!
Εμείς έχουμε αντίθετη άποψη. Το ΚΚΕ εκτιμά ότι στις σύγχρονες συνθήκες ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΟ να επιτρέπουν οι λαοί στο μεγάλο κεφάλαιο, να έχει την ιδιοκτησία του λαϊκού πλούτου. Είναι αδιέξοδο να μην παλεύουν για την κοινωνικοποίησή του, να μην αντιδρούν στην ιδιωτικοποίησή του.
Η κατάσταση δείχνει ότι :
Για τους εργαζόμενους, τους λαούς, έχουν εκμηδενιστεί τα περιθώρια να καλύπτονται κάποιες λαϊκές ανάγκες, έχουμε λιτότητα και μνημόνια διαρκείας.
Για το ίδιο το κεφάλαιο, οι τεράστιοι ανταγωνισμοί με στόχο το κέρδος, οδηγούν από κρίση σε κρίση, καταστρέφουν τις ίδιες τις παραγωγικές δυνάμεις, με πρώτο το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό που βυθίζεται στην τεράστια ανεργία.
Κάποιοι μας κατηγορούν για «κρατισμό». Όμως αντιδρώντας στις ιδιωτικοποιήσεις καθόλου δεν σημαίνει ότι υπερασπιζόμαστε το σημερινό κράτος. Αυτό το κράτος –κεντρικό και τοπικό- είναι όργανο του κεφαλαίου. Ούτε ταυτίζεται με το «δημόσιο συμφέρον», ούτε το υπερασπίζεται. Είναι ταξικό. Το έφτιαξε, το χρησιμοποιεί και το «επανιδρύει» η κυρίαρχη τάξη για να θωρακίζει τα συμφέροντα της. Αυτού του κράτους πολιτική είναι οι ιδιωτικοποιήσεις!
Η εργατική τάξη, ο λαός πρέπει να καταλάβουν ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ πως τόσο το μεγάλο κεφάλαιο, όσο και το κράτος του πρέπει να ανατραπούν. Τόσο ο «δημόσιος», όσο και ο «ιδιωτικός» τομέας της οικονομίας του καπιταλισμού είναι πια αθεράπευτα άρρωστοι.
Να καταλάβουν ότι οι ίδιοι είναι οι μόνοι ικανοί να πάρουν την εξουσία, να φτιάξουν το νέο δικό τους κράτος. Να γίνουν οι ίδιοι ιδιοκτήτες και διαχειριστές της οικονομίας της χώρας και να κινητοποιήσουν με κεντρικό, επιστημονικό και δημοκρατικό σχεδιασμό και έλεγχο όλες τις παραγωγικές δυνάμεις για τις δικές τους ανάγκες, για τη λαϊκή ευημερία.
Κανένας επιχειρηματίας, καμιά ιδιωτικοποίηση δεν μπορεί να το πετύχει αυτό.
Λαϊκή Συσπείρωση έφερε τις ιδιωτικοποιήσεις στο Περιφερειακό Συμβούλιο χωρίς αυταπάτη ότι θα βρούμε εκεί συμμάχους για το λαό.
Εκεί υπάρχουν μόνο φίλοι του κεφαλαίου, που εκλέχτηκαν παριστάνοντας τους φίλους του λαού, με τις όποιες διαφορές μεταξύ τους. Διαφορές σε διαδικασίες και όχι στην ουσία εξυπηρέτησης του κεφαλαίου, που εκφράζουν σχέσεις με διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου.
Αυτοί ως τοπικό κράτος κάνουν ό, τι μπορούν για να βοηθήσουν «νόμιμα» τους επιχειρηματίες φίλους τους να αυξήσουν τα κέρδη τους, να πάρουν φιλέτα της «δημόσιας» περιουσίας.
Έτσι κι αλλιώς η υπόθεση της συνειδητοποίησης του λαού και της οργάνωσης της πάλης του, της συγκρότησης της Λαϊκής Συμμαχίας για την εξουσία, δεν θα κριθεί στις συνεδριάσεις των κρατικών οργάνων.
Είναι δική μας δουλειά, του ΚΚΕ, όλων των εργατών, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων που πυκνώνουν ήδη τους φορείς που συσπειρώνει το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, οι άλλες οργανώσεις του ταξικού κινήματος.
Στέλιος Ορφανός,
μέλος της Ε.Π. Κρήτης του ΚΚΕ, Περιφερειακός Σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης